Thistlegorm, którego nazwa po irlandzku oznacza NIEBIESKI OSET, był brytyjskim statkiem transportowym, należącym do przedsiębiorstwa żeglugowego Albyn Line. Miał 126.5 metra długości, ładowność 4898 ton oraz trójcylindrowy silnik parowy o sile 1,860 koni mechanicznych, dający jednostce prędkość około 10 węzłów. Thistlegorm został zbudowany w celu transportu w czasie wojny materiałów wojskowych dla brytyjskich oddziałów. W maju 1941 roku statek z załogą składająca się z 39 ludzi, wyruszył z portu w Glasgow w Szkocji, wioząc ładunek amunicji, bomb różnego rodzaju, min antyczołgowych, karabinów Lee Enfield MK III, setki motocyklów BSA, BSA W-M20, Matchless G3L i Norton 16H Bedford, Morris oraz ciężarówek Ford, a także dwa lekkie czołgi Bren Carrier MK II, dwie parowe lokomotywy Stanier 8 F wraz dwoma wagonami węgla i cysternami z wodą. Nocą z 5 n a 6 października 1941 roku dwa niemieckie bombowce Heinkel HE III, wracające ze swojej bazy na Krecie, wypatrzyły i zaatakowały statek. Został uderzony przez dwie bomby w ładownię nr 4, gdzie ulokowana była akurat amunicja. Thistlegorm zatonął w pozycji pionowej na płaskim, piaskowym dnie morskim na głębokości 30 metrów o godzinie 1.30 rano dnia 6 października 1941. Wrak został odkryty w 1955 roku przez Jacques Couseau oraz wzmiankowany w artykule opublikowanym w lutym 1956 roku w miesięczniku National Geographic. Jacques Cousteau nie ujawnił pozycji wraku, tak więc wrak znów popadł w zapomnienie na prawie 40 lat aż do 1992 roku kiedy został odkryty ponownie przez izraelski szyper. W krótkim czasie Thistlegorm stał się wielkim faworytem nurków z całego świata i jest teraz najczęściej odwiedzanym wrakiem w całym Morzu Czerwonym.